We passed upon the stair
เราเดินสวนกันที่บันได
We spoke of was and when
เราคุยกันเรื่องอดีตเมื่อครั้งไหนๆ
Although I wasn’t there
แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ที่นั่น
He said I was his friend
แต่เขายังบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน
Which came as some surprise
ด้วยความแปลกใจ
I spoke into his eyes, “I thought you died alone
ฉันจ้องตาเขาและพูดออกไปว่า “ฉันคิดว่าคุณตายไปอย่างโดดเดี่ยว
A long long time ago”
เมื่อนานแสนนานมาเเล้ว”

Oh no, not me
โอ้ ไม่นะ ไม่ใช่ฉัน
I never lost control
ฉันไม่เคยสูญเสียตัวตน
You’re face to face
คุณกำลังเผชิญหน้า
With the man who sold the world
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป (ในที่นี้น่าจะหมายถึงผู้ชายลวงโลก)

I laughed and shook his hand
ฉันหัวเราะและจับมือเขาไว้
And made my way back home
และเดินทางกลับบ้าน
I searched for form and land
ฉันออกตามหาดินแดน
For years and years, I roamed
ปีเเลวปีเล่าที่ฉันเดินทางไปมา
I gazed a gazely stare
ฉันเฝ้ามองอย่างใจจดใจจ่อ
At all the millions here
กับผู้คนนับล้านที่อยู่ที่นี่
We must have died alone
ฉันต้องตายอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
A long long time ago
เมื่อนานแสนนานมาเเล้ว

Who knows? Not me
ใครจะรู้ ไม่ใช่ฉัน
We never lost control
เราไม่เคยสูญเสียตัวตน
You’re face to face
คุณกำลังเผชิญหน้า
With the man who sold the world
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป
Who knows? Not me
ใครจะรู้ ไม่ใช่ฉัน
We never lost control
เราไม่เคยสูญเสียตัวตน
You’re face to face
คุณกำลังเผชิญหน้า
With the man who sold the world
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป

We passed upon the stair
We spoke of was and when
Although I wasn’t there
He said I was his friend
Which came as some surprise
I spoke into his eyes, “I thought you died alone
A long long time ago”

Oh no, not me
I never lost control
You’re face to face
With the man who sold the world

I laughed and shook his hand
And made my way back home
I searched for form and land
For years and years, I roamed
I gazed a gazely stare
At all the millions here
We must have died alone
A long long time ago

Who knows? Not me
We never lost control
You’re face to face
With the man who sold the world
Who knows? Not me
We never lost control
You’re face to face
With the man who sold the world

เราเดินสวนกันที่บันได
เราคุยกันเรื่องอดีตเมื่อครั้งไหนๆ
แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ที่นั่น
แต่เขายังบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน
ด้วยความแปลกใจ
ฉันจ้องตาเขาและพูดออกไปว่า “ฉันคิดว่าคุณตายไปอย่างโดดเดี่ยว
เมื่อนานแสนนานมาเเล้ว”

โอ้ ไม่นะ ไม่ใช่ฉัน
ฉันไม่เคยสูญเสียตัวตน
คุณกำลังเผชิญหน้า
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป (ในที่นี้น่าจะหมายถึงผู้ชายลวงโลก)

ฉันหัวเราะและจับมือเขาไว้
และเดินทางกลับบ้าน
ฉันออกตามหาดินแดน
ปีเเลวปีเล่าที่ฉันเดินทางไปมา
ฉันเฝ้ามองอย่างใจจดใจจ่อ
กับผู้คนนับล้านที่อยู่ที่นี่
ฉันต้องตายอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
เมื่อนานแสนนานมาเเล้ว

ใครจะรู้ ไม่ใช่ฉัน
เราไม่เคยสูญเสียตัวตน
คุณกำลังเผชิญหน้า
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป
ใครจะรู้ ไม่ใช่ฉัน
เราไม่เคยสูญเสียตัวตน
คุณกำลังเผชิญหน้า
อยู่กับชายที่ขายโลกทั้งใบทิ้งไป