And even though the moment passed me by
และเเม้ว่าช่วงเวลานั้นมันจะผ่านพ้นไป
I still can’t turn away
ฉันก็ยังคงปล่อยวางไม่ได้เลย
‘Cause all the dreams you never thought you’d lose
เพราะความฝันที่คุณไม่เคยคิดว่ามันจะสลายไป
Tossed along the way
ถูกดับฝันไป
And letters that you never meant to send
และจดหมายที่เขียนไว้แต่คุณไม่ได้ส่งมัน
Get lost or thrown away
มันหาย มันสลายไป

And now we’re grown-up orphans
และตอนนี้เราโตเขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยว
That never knew their names
ไม่เคยรู้จักใครอื่นเลย
We don’t belong to no one, that’s a shame
เราอยู่ตัวคนเดียว มันช่างน่าอาย
You could hide beside me
คุณมาพักกายกับฉันได้นะ
Maybe for a while
อยู่ด้วยกันสักพัก
And I won’t tell no one your name
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
And I won’t tell ’em your name
และฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

Scars are souvenirs you never lose
รอยแผลเป็น (เรื่องราวแย่ๆ ในอดีต) คือของฝากที่คุณไม่มีวันลบทิ้งได้
The past is never far
อดีตมันไม่เคยจางหาย
Did you lose yourself somewhere out there?
คุณสูญเสียตัวตนของคุณไปบ้างหรือเปล่า
Did you get to be a star?
คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นบ้างหรือยัง
And don’t it make you sad to know that life
และอย่าให้อะไรมาทำให้คุณเสียใจที่รู้ว่าชีวิต
Is more than who we are?
เป็นได้มากกว่าที่เราเป็นอยู่

You grew up way too fast
คุณผ่านอะไรๆ มาเยอะมากเลยนะ
And now there’s nothing to believe
และตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรให้ศรัทธา
And reruns all become our history
และเรื่องราวที่ซ้ำรอยเดิมมันกลายเป็นเรื่องเล่าของเรา
A tired song keeps playing on a tired radio
ชีวิตที่น่าเบื่อก็ยังคงเดินต่อไปบนโลกที่แสนเบื่อหน่าย
And I won’t tell no one your name
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
And I won’t tell ’em your name
และฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

I won’t tell ’em your name
ฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
I won’t tell ’em your name
ฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

I think about you all the time
ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา
But I don’t need the same
แต่ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้
It’s lonely where you are, come back down
มันเหงาเหลือเกิน คุณอยู่ที่ไหน กลับมาหาฉันเถอะ
And I won’t tell ’em your name
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง

And even though the moment passed me by
I still can’t turn away
‘Cause all the dreams you never thought you’d lose
Tossed along the way
And letters that you never meant to send
Get lost or thrown away

And now we’re grown-up orphans
That never knew their names
We don’t belong to no one, that’s a shame
You could hide beside me
Maybe for a while
And I won’t tell no one your name
And I won’t tell ’em your name

Scars are souvenirs you never lose
The past is never far
Did you lose yourself somewhere out there?
Did you get to be a star?
And don’t it make you sad to know that life
Is more than who we are?

You grew up way too fast
And now there’s nothing to believe
And reruns all become our history
A tired song keeps playing on a tired radio
And I won’t tell no one your name
And I won’t tell ’em your name

I won’t tell ’em your name
I won’t tell ’em your name

I think about you all the time
But I don’t need the same
It’s lonely where you are, come back down
And I won’t tell ’em your name

และเเม้ว่าช่วงเวลานั้นมันจะผ่านพ้นไป
ฉันก็ยังคงปล่อยวางไม่ได้เลย
เพราะความฝันที่คุณไม่เคยคิดว่ามันจะสลายไป
ถูกดับฝันไป
และจดหมายที่เขียนไว้แต่คุณไม่ได้ส่งมัน
มันหาย มันสลายไป

และตอนนี้เราโตเขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยว
ไม่เคยรู้จักใครอื่นเลย
เราอยู่ตัวคนเดียว มันช่างน่าอาย
คุณมาพักกายกับฉันได้นะ
อยู่ด้วยกันสักพัก
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
และฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

รอยแผลเป็น (เรื่องราวแย่ๆ ในอดีต) คือของฝากที่คุณไม่มีวันลบทิ้งได้
อดีตมันไม่เคยจางหาย
คุณสูญเสียตัวตนของคุณไปบ้างหรือเปล่า
คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นบ้างหรือยัง
และอย่าให้อะไรมาทำให้คุณเสียใจที่รู้ว่าชีวิต
เป็นได้มากกว่าที่เราเป็นอยู่

คุณผ่านอะไรๆ มาเยอะมากเลยนะ
และตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรให้ศรัทธา
และเรื่องราวที่ซ้ำรอยเดิมมันกลายเป็นเรื่องเล่าของเรา
ชีวิตที่น่าเบื่อก็ยังคงเดินต่อไปบนโลกที่แสนเบื่อหน่าย
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
และฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

ฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง
ฉันจะไม่บอกเรื่องราวของคุณให้คนอื่นรู้

ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา
แต่ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้
มันเหงาเหลือเกิน คุณอยู่ที่ไหน กลับมาหาฉันเถอะ
และฉันจะไม่เล่าเรื่องราวของคุณให้ใครฟัง