Starry, starry night
ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
Paint your palette blue and grey
เติมเเต่งสีฟ้าและสีเทาด้วยจานสี
Look out on a summer’s day
มองออกไปในวันฤดูร้อน
With eyes that know the darkness in my soul
ด้วยสายตาที่รับรู้ถึงความมืดมิดในจิตใจฉัน
Shadows on the hills
เงาทอดลงบนเนินเขา
Sketch the trees and the daffodils
ร่างภาพต้นไม้และดอกแดฟโฟดิล
Catch the breeze and the winter chills
สัมผัสลมหนาวและฤดูที่หนาวเย็น
In colors on the snowy linen land
ในสีสันที่วาดเป็นผืนดินที่ปกคลุมไปด้วยหิมะบนผ้าลินิน

Now I understand
ตอนนี้ฉันเข้าใจเเล้ว
What you tried to say to me
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
How you suffered for your sanity
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
How you tried to set them free
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
They would not listen, they did not know how
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไร
Perhaps they’ll listen now
บางทีในตอนนี้พวกเขาอาจจะรับฟัง

Starry, starry night
ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
Flaming flowers that brightly blaze
ดอกไม้ไฟที่ส่องประกายระยิบระยับ
Swirling clouds in violet haze
เมฆหมุนเป็นเกลียวในหมอกสีม่วง
Reflect in Vincent’s eyes of china blue
สะท้อนเข้าไปในนัยน์ตาสีฟ้าครามของ Vincent (Vincent van Gogh ฟินเซนต์ ฟัน โคค คนไทยมักเรียก วินเซนต์ แวน โก๊ะ เป็นจิตรกรชาวดัชท์)
Colors changing hue
สีสันเริ่มเปลี่ยนไป
Morning fields of amber grain
ทุ่งข้าวสีเหลืองอำพันในยามเช้า
Weathered faces lined in pain
ใบหน้าที่ซีดเผือดทีมีเเต่ความเจ็บปวดจากการตากแดดตากฝน (ชาวนา)
Are soothed beneath the artist’s loving hand
ได้รับการปลอบประโลมด้วยมืออันเป็นที่รักของศิลปิน

Now I understand
ตอนนี้ฉันเข้าใจเเล้ว
What you tried to say to me
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
How you suffered for your sanity
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
How you tried to set them free
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
They would not listen, they did not know how
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไร
Perhaps they’ll listen now
บางทีในตอนนี้พวกเขาอาจจะรับฟัง

For they could not love you
พวกเขาอาจจะไม่รักคุณ
But still your love was true
แต่ความรักของคุณก็ยังคงเป็นรักที่เที่ยงเเท้
And when no hope was left in sight
และเมื่อถึงคราที่ไร้ซึ่งความหวัง
On that starry, starry night
ในค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
You took your life, as lovers often do
คุณปลิดชีวิตตัวเอง (Vincent ฆ่าตัวตายโดยใช้ปืนยิงที่อกตัวเอง) อย่างที่คู่รักชอบทำกัน
But I could have told you, Vincent
แต่ฉันบอกคุณได้เลยนะ Vincent
This world was never meant for one
โลกนี้ไม่มีความหมายอะไรเลยกับคนๆ หนึ่ง
As beautiful as you
คนที่จิตใจดีงามอย่างคุณ

Starry, starry night
ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
Portraits hung in empty halls
ภาพวาดคน (Portraits ภาพบุคคล) แขวนอยู่ในห้องโถงที่ว่างเปล่า
Frameless heads on nameless walls
ภาพใบหน้านิรนามที่ยังไม่ใส่กรอบแขวนอยู่บนผนัง
With eyes that watch the world and can’t forget
ด้วยแววตาที่จ้องมองโลก และไม่มีวันที่จะลืม
Like the strangers that you’ve met
เช่นเดียวกันกับคนแปลกหน้าที่คุณเคยพบเจอ
The ragged men in ragged clothes
พวกคนต๊อกต๋อยในชุดที่มอมแมมสกปรก
The silver thorn of bloody rose
หนามสีเงินของกุหลาบสีเลือด
Lie crushed and broken on the virgin snow
ถูกคำโกหกหลอกลวงบดขยี้ และแตกสลายบนหิมะสีขาวอันบริสุทธิ์

Now I think I know
ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันรู้เเล้ว
What you tried to say to me
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
How you suffered for your sanity
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
How you tried to set them free
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
They would not listen, they’re not listening still
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขายังคงไม่รับฟัง
Perhaps they never will
บางทีพวกเขาไม่เคยคิดที่จะรับฟังเลย

Starry, starry night
Paint your palette blue and grey
Look out on a summer’s day
With eyes that know the darkness in my soul
Shadows on the hills
Sketch the trees and the daffodils
Catch the breeze and the winter chills
In colors on the snowy linen land

Now I understand
What you tried to say to me
How you suffered for your sanity
How you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they’ll listen now

Starry, starry night
Flaming flowers that brightly blaze
Swirling clouds in violet haze
Reflect in Vincent’s eyes of china blue
Colors changing hue
Morning fields of amber grain
Weathered faces lined in pain
Are soothed beneath the artist’s loving hand

Now I understand
What you tried to say to me
How you suffered for your sanity
How you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they’ll listen now

For they could not love you
But still your love was true
And when no hope was left in sight
On that starry, starry night
You took your life, as lovers often do
But I could have told you, Vincent
This world was never meant for one
As beautiful as you

Starry, starry night
Portraits hung in empty halls
Frameless heads on nameless walls
With eyes that watch the world and can’t forget
Like the strangers that you’ve met
The ragged men in ragged clothes
The silver thorn of bloody rose
Lie crushed and broken on the virgin snow

Now I think I know
What you tried to say to me
How you suffered for your sanity
How you tried to set them free
They would not listen, they’re not listening still
Perhaps they never will

ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
เติมเเต่งสีฟ้าและสีเทาด้วยจานสี
มองออกไปในวันฤดูร้อน
ด้วยสายตาที่รับรู้ถึงความมืดมิดในจิตใจฉัน
เงาทอดลงบนเนินเขา
ร่างภาพต้นไม้และดอกแดฟโฟดิล
สัมผัสลมหนาวและฤดูที่หนาวเย็น
ในสีสันที่วาดเป็นผืนดินที่ปกคลุมไปด้วยหิมะบนผ้าลินิน

ตอนนี้ฉันเข้าใจเเล้ว
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไร
บางทีในตอนนี้พวกเขาอาจจะรับฟัง

ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
ดอกไม้ไฟที่ส่องประกายระยิบระยับ
เมฆหมุนเป็นเกลียวในหมอกสีม่วง
สะท้อนเข้าไปในนัยน์ตาสีฟ้าครามของ Vincent (Vincent van Gogh ฟินเซนต์ ฟัน โคค คนไทยมักเรียก วินเซนต์ แวน โก๊ะ เป็นจิตรกรชาวดัชท์)
สีสันเริ่มเปลี่ยนไป
ทุ่งข้าวสีเหลืองอำพันในยามเช้า
ใบหน้าที่ซีดเผือดทีมีเเต่ความเจ็บปวดจากการตากแดดตากฝน (ชาวนา)
ได้รับการปลอบประโลมด้วยมืออันเป็นที่รักของศิลปิน

ตอนนี้ฉันเข้าใจเเล้ว
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไร
บางทีในตอนนี้พวกเขาอาจจะรับฟัง

พวกเขาอาจจะไม่รักคุณ
แต่ความรักของคุณก็ยังคงเป็นรักที่เที่ยงเเท้
และเมื่อถึงคราที่ไร้ซึ่งความหวัง
ในค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
คุณปลิดชีวิตตัวเอง (Vincent ฆ่าตัวตายโดยใช้ปืนยิงที่อกตัวเอง) อย่างที่คู่รักชอบทำกัน
แต่ฉันบอกคุณได้เลยนะ Vincent
โลกนี้ไม่มีความหมายอะไรเลยกับคนๆ หนึ่ง
คนที่จิตใจดีงามอย่างคุณ

ค่ำคื่นที่เต็มไปด้วยดวงดาว
ภาพวาดคน (Portraits ภาพบุคคล) แขวนอยู่ในห้องโถงที่ว่างเปล่า
ภาพใบหน้านิรนามที่ยังไม่ใส่กรอบแขวนอยู่บนผนัง
ด้วยแววตาที่จ้องมองโลก และไม่มีวันที่จะลืม
เช่นเดียวกันกับคนแปลกหน้าที่คุณเคยพบเจอ
พวกคนต๊อกต๋อยในชุดที่มอมแมมสกปรก
หนามสีเงินของกุหลาบสีเลือด
ถูกคำโกหกหลอกลวงบดขยี้ และแตกสลายบนหิมะสีขาวอันบริสุทธิ์

ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันรู้เเล้ว
ในสิ่งที่คุณพยายามจะบอกฉัน
ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานใจอย่างไร
ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร
พวกเขาไม่เคยรับฟัง พวกเขายังคงไม่รับฟัง
บางทีพวกเขาไม่เคยคิดที่จะรับฟังเลย