Where in the world’s the forgotten?
ผู้คนที่ถูกลืมเหล่านั้นหายไปไหน
They’re lost inside your memory
พวกเขาหายไปในความทรงจำของคุณ
You’re dragging on, your heart’s been broken
คุณกำลังลำบาก หัวใจมันแตกสลาย
As we all go down in history
ในขณะที่เราถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์
Where in the world did the time go?
เวลามันหายไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้
It’s where your spirit seems to roam
มันคือที่ๆ วิญญานของคุณร่อนเร่ไป
Like losing faith to our abandon
เหมือนหมดศรัทธาต่อการละทิ้งของเรา
Or an empty hallway from a broken home
หรือเหมือนทางเดินที่ว่างเปล่าในบ้านที่พังทลาย

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

I don’t feel strange, it’s more like haunted
ฉันไม่รู้สึกแปลกเลย มันเหมือนถูกหลอกหลอนมากกว่า
Another moment trapped in time
อีกแวบหนึ่งที่หลุดเข้าไปในกาลเวลา
I can’t quite put my finger on it
ฉันบอกรายละเอียดเเน่ชัดไม่ได้
But it’s like a child that was left behind
แต่มันเหมือนกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้
So where in the world’s the forgotten?
แล้วผู้คนที่ถูกลืมเหล่านั้นหายไปไหน
Like soldiers from a long lost war
เหมือนทหารจากสงครามที่เเพ้มานาน
We share the scars from our abandon
เราต่างมีเรื่องราวจากการถูกทอดทิ้งของเรา
And what we remember becomes folklore
และที่จำได้กลายเป็นเรื่องเล่าสืบต่อไป

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

Well, don’t look away from the arms of a moment
อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
Don’t look away from the arms of tomorrow
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของวันพรุ่งนี้
Well, don’t look away from the arms of a moment
อย่าเบือนหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
Don’t look away from the arms of love
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของความรัก

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

Well, don’t look away from the arms of a moment
อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
Don’t look away from the arms of tomorrow
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของวันพรุ่งนี้
Well, don’t look away from the arms of a moment
อย่าเบือนหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
Don’t look away from the arms of love
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของความรัก

Where in the world’s the forgotten?
They’re lost inside your memory
You’re dragging on, your heart’s been broken
As we all go down in history
Where in the world did the time go?
It’s where your spirit seems to roam
Like losing faith to our abandon
Or an empty hallway from a broken home

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen

I don’t feel strange, it’s more like haunted
Another moment trapped in time
I can’t quite put my finger on it
But it’s like a child that was left behind
So where in the world’s the forgotten?
Like soldiers from a long lost war
We share the scars from our abandon
And what we remember becomes folklore

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen

Well, don’t look away from the arms of a moment
Don’t look away from the arms of tomorrow
Well, don’t look away from the arms of a moment
Don’t look away from the arms of love

Well, don’t look away from the arms of a bad dream
Well, don’t look away, sometimes, you’re better lost than to be seen

Well, don’t look away from the arms of a moment
Don’t look away from the arms of tomorrow
Well, don’t look away from the arms of a moment
Don’t look away from the arms of love

ผู้คนที่ถูกลืมเหล่านั้นหายไปไหน
พวกเขาหายไปในความทรงจำของคุณ
คุณกำลังลำบาก หัวใจมันแตกสลาย
ในขณะที่เราถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์
เวลามันหายไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้
มันคือที่ๆ วิญญานของคุณร่อนเร่ไป
เหมือนหมดศรัทธาต่อการละทิ้งของเรา
หรือเหมือนทางเดินที่ว่างเปล่าในบ้านที่พังทลาย

อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

ฉันไม่รู้สึกแปลกเลย มันเหมือนถูกหลอกหลอนมากกว่า
อีกแวบหนึ่งที่หลุดเข้าไปในกาลเวลา
ฉันบอกรายละเอียดเเน่ชัดไม่ได้
แต่มันเหมือนกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้
แล้วผู้คนที่ถูกลืมเหล่านั้นหายไปไหน
เหมือนทหารจากสงครามที่เเพ้มานาน
เราต่างมีเรื่องราวจากการถูกทอดทิ้งของเรา
และที่จำได้กลายเป็นเรื่องเล่าสืบต่อไป

อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของวันพรุ่งนี้
อย่าเบือนหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของความรัก

อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของฝันร้าย
อย่าหันหนีไป บางครั้งการหายไปก็ดีกว่าการถูกพบเจอ

อย่าเมินหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของวันพรุ่งนี้
อย่าเบือนหน้าหนีจากอ้อมกอดของช่วงเวลานี้
อย่าหันหนีไปจากอ้อมกอดของความรัก