No one knows what it’s like
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
To be the bad man, to be the sad man
กับการเป็นผู้ชายแย่ๆ กับการเป็นผู้ชายที่แสนเศร้า
Behind blue eyes
ภายใต้ดวงตาสีฟ้าคู่นี้
No one knows what it’s like
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
To be hated, to be fated
กับการโดนเกลียดชัง กับการถูกขีดชะตาไว้
To telling only lies
ให้พูดแต่เรื่องหลอกลวง

But my dreams, they aren’t as empty
แต่ความฝันของฉัน ไม่ได้ว่างเปล่า
As my conscience seems to be
อย่างที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ฉันควรจะมี
I have hours, only lonely
ฉันมีเวลาที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
My love is vengeance that’s never free
ความรักของฉันคือความพยาบาทที่ไม่อาจปล่อยวาง

No one knows what it’s like
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
To feel these feelings like I do
ที่ต้องรู้สึกแบบนี้ ในแบบที่ฉันเป็นอยู่
And I blame you
และฉันก็โทษคุณ
No one bites back as hard
ไม่มีใครตอบโต้อย่างบ้าคลั่ง
On their anger, none of my pain and woe
ในความโกรธแค้นของพวกเขา ไม่มีความเจ็บปวดและความทุกข์ของฉัน
Can show through
ที่สามารถผ่านไปได้

But my dreams, they aren’t as empty
แต่ความฝันของฉัน ไม่ได้ว่างเปล่า
As my conscience seems to be
อย่างที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ฉันควรจะมี
I have hours, only lonely
ฉันมีเวลาที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
My love is vengeance that’s never free
ความรักของฉันคือความพยาบาทที่ไม่อาจปล่อยวาง

When my fist clenches, crack it open
เมื่อกำปั้นฉันมันกำแน่น ให้ง้างมันออก
Before I use it and lose my cool
ก่อนที่ฉันจะใช้มันและเสียสติ
When I smile, tell me some bad news
เมื่อเห็นฉันยิ้ม ก็บอกข่าวร้ายกับฉันมา
Before I laugh and act like a fool
ก่อนที่ฉันจะหัวเราะและทำตัวงี่เง่า
And if I swallow anything evil
และหากฉันกลืนกินสิ่งชั่วร้ายลงไป
Put your finger down my throat
เอานิ้วคุณมาล้วงคอให้ฉัน
And if I shiver, please give me a blanket
และถ้าฉันตัวสั่น โปรดห่มผ้าให้ฉันหน่อย
Keep me warm, let me wear your coat
ทำให้ฉันอบอุ่น ให้ฉันได้สวมเสื้อคลุมของคุณ

No one knows what it’s like
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
To be the bad man, to be the sad man
กับการเป็นผู้ชายแย่ๆ กับการเป็นผู้ชายที่แสนเศร้า
Behind blue eyes
ภายใต้ดวงตาสีฟ้าคู่นี้

No one knows what it’s like
To be the bad man, to be the sad man
Behind blue eyes
No one knows what it’s like
To be hated, to be fated
To telling only lies

But my dreams, they aren’t as empty
As my conscience seems to be
I have hours, only lonely
My love is vengeance that’s never free

No one knows what it’s like
To feel these feelings like I do
And I blame you
No one bites back as hard
On their anger, none of my pain and woe
Can show through

But my dreams, they aren’t as empty
As my conscience seems to be
I have hours, only lonely
My love is vengeance that’s never free

When my fist clenches, crack it open
Before I use it and lose my cool
When I smile, tell me some bad news
Before I laugh and act like a fool
And if I swallow anything evil
Put your finger down my throat
And if I shiver, please give me a blanket
Keep me warm, let me wear your coat

No one knows what it’s like
To be the bad man, to be the sad man
Behind blue eyes

ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
กับการเป็นผู้ชายแย่ๆ กับการเป็นผู้ชายที่แสนเศร้า
ภายใต้ดวงตาสีฟ้าคู่นี้
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
กับการโดนเกลียดชัง กับการถูกขีดชะตาไว้
ให้พูดแต่เรื่องหลอกลวง

แต่ความฝันของฉัน ไม่ได้ว่างเปล่า
อย่างที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ฉันควรจะมี
ฉันมีเวลาที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
ความรักของฉันคือความพยาบาทที่ไม่อาจปล่อยวาง

ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
ที่ต้องรู้สึกแบบนี้ ในแบบที่ฉันเป็นอยู่
และฉันก็โทษคุณ
ไม่มีใครตอบโต้อย่างบ้าคลั่ง
ในความโกรธแค้นของพวกเขา ไม่มีความเจ็บปวดและความทุกข์ของฉัน
ที่สามารถผ่านไปได้

แต่ความฝันของฉัน ไม่ได้ว่างเปล่า
อย่างที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ฉันควรจะมี
ฉันมีเวลาที่มีแต่ความโดดเดี่ยว
ความรักของฉันคือความพยาบาทที่ไม่อาจปล่อยวาง

เมื่อกำปั้นฉันมันกำแน่น ให้ง้างมันออก
ก่อนที่ฉันจะใช้มันและเสียสติ
เมื่อเห็นฉันยิ้ม ก็บอกข่าวร้ายกับฉันมา
ก่อนที่ฉันจะหัวเราะและทำตัวงี่เง่า
และหากฉันกลืนกินสิ่งชั่วร้ายลงไป
เอานิ้วคุณมาล้วงคอให้ฉัน
และถ้าฉันตัวสั่น โปรดห่มผ้าให้ฉันหน่อย
ทำให้ฉันอบอุ่น ให้ฉันได้สวมเสื้อคลุมของคุณ

ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นยังไง
กับการเป็นผู้ชายแย่ๆ กับการเป็นผู้ชายที่แสนเศร้า
ภายใต้ดวงตาสีฟ้าคู่นี้